Γενική Κατηγορία > ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟ !! ...κάτι θα μάθεις !!

Εμπειρίες και Βιώματα

(1/1)

admin:
Εμπειρίες και Βιώματα

από την Αντωνία Πανταζή, υπεύθυνη εθελοντικής ομάδας “ΑΛΚΥΟΝΗ”…


Πριν 4 χρόνια περίπου, συνταξίδευα με τη μητέρα του Παναγιωτάκη. Μεταξύ Ιτέας και Άμφισσας μου μίλησε για την προσπάθεια που έκανε και με άλλους γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες, να ιδρύσουν ένα Σύλλογο. Δέχθηκα με ικανοποίηση και έγινα μέλος του Συλλόγου, χωρίς να έχω την ελάχιστη εμπειρία.

Το πρώτο βήμα έγινε, το δυσκολότερο ήταν πως θα πλησιάσω αυτά τα παιδιά; Είχα μέσα μου ένα δισταγμό, ότι δεν θα μπορέσω!! Μήπως δεν θέλω; Θα αρκεστώ στην συνδρομή μου και θα περνώ καλά, μακριά από το πρόβλημα της διπλανής πόρτας; Πώς είναι δυνατόν να μπορούν οι γονείς, σκέφτηκα, που κάθε μέρα κουβαλάνε το «σταυρό» τους και να μην μπορέσω εγώ; Μήπως δεν θέλω;

Η συνάντησή μου με τα παιδιά ήταν καθοριστική. Τα αθώα μάτια τους, το χάδι τους, η ζεστή αγκαλιά τους γέμιζε την καρδιά μου και το χώρο με μία αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Μέσα σ’ αυτή τη θετική ενέργεια και στο ευχάριστο κλίματα παιδιά ήθελαν να γνωρίζουν τα πάντα, να ασχοληθούν με όλα.

Το «εργαστήρι» γέμισε από ζωντάνια. Ο χώρος από ζωγραφιές, κεριά, κοσμήματα και διάφορες κατασκευές, τα παιδιά ήταν χαρούμενα και το βασικότερο βρήκαν τον προσανατολισμό τους. Κέρδιζαν σιγά-σιγά το αυτονόητο: μια θέση στην κοινωνία, βελτίωσαν την ποιότητα στη δική τους ζωή και των γονιών τους και από εμάς; Έχουν μια θέση στην καρδιά μας. Σε λίγες μέρες «ήταν όλα τους παιδιά μας».

Οφείλω να πω ότι ο κόσμος αναγνωρίζει το έργο μας. Συμμετέχει και συμπαραστέκεται, ο κάθε ένας με τις δικές του δυνάμεις και δυνατότητες και τους ευχαριστούμε. Οι εθελόντριες δίνουν το παρόν με συνέπεια. Ο σκοπός είναι ιερός και το όραμα μεγάλο, θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί.

Στο Σύλλογο, σε μια γωνιά στήθηκε ένα μόνιμο εκθετήριο με όλα μας τα έργα. Τόσο με προσωπικά είδη, όσο και διακοσμητικά, εκεί έρχονται συμπολίτες μας δείχνοντας μας σε καθημερινή βάση την ανθρωπιά τους, τους ευχαριστούμε.

Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη. Το επόμενο βήμα είναι η εξασφάλιση στέγης για αυτόνομη διαβίωση των παιδιών μας.

Φεύγοντας οι γονείς κάποια μέρα, τρέμω στην ιδέα ότι θα πάρουν το δρόμο για διάφορα ιδρύματα. Αυτό δεν θα γίνει αν απελευθερώσουμε τα συναισθήματά μας, αυτά κρύβουν μεγάλα αποθέματα αγάπης και μεγαλοψυχία, ας τα διοχετεύσουμε στα παιδιά μας που τα έχουν ανάγκη. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται εθελοντές, από το οικογενειακό τους περιβάλλον και το σχολικό θα εξαρτηθεί αν εξελιχθεί σε εθελοντική συνείδηση.

Αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ στους γονείς των παιδιών μας και να τους πω ότι είμαστε δίπλα τους, συμμεριζόμαστε την αγωνία τους και τον πόνο τους. Όσο περισσότεροι είμαστε τόσο το βάρος γίνεται ελαφρύτερο.

Αγαπημένα παιδιά: Δημήτρη, Σούλα, Φώτη, Βάλια, Φρόσω, Γεωργία, Κώστα, Βάσω, Μάκη, Παναγιώτη. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ για την άδολη αγάπη σας. Σας ευχαριστώ που με κάνατε να νοιώσω πιο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ”.

http://www.alkyoni-amea.gr/

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων